ΕΙΣΑΓΩΓΗ Η διαχείριση του πόνου στα παιδιατρικά νοσοκομεία αποτελεί σημαντικό νοσηλευτικό πρόβλημα κυρίως λόγω του υποκειμενικού του χαρακτήρα, ο οποίος επηρεάζει τη στάση και τις απόψεις των μικρών ασθενών, των γονέων τους, αλλά και των νοσηλευτών για την αντιμετώπισή του.
ΣΚΟΠΟΣ Σκοπός της παρούσας μελέτης ήταν η διερεύνηση των πρακτικών διαχείρισης του πόνου των παιδιών που εφαρμόζονται από τους νοσηλευτές στα ελληνικά νοσοκομεία.
ΥΛΙΚΟ-ΜΕΘΟΔΟΣ Το δείγμα της μελέτης αποτέλεσαν 125 παιδιατρικοί νοσηλευτές οι οποίοι συμπλήρωσαν δομημένο ερωτηματολόγιο. Η ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με το στατιστικό πακέτο SPSS 13.0 και στο επίπεδο στατιστικής σημαντικότητας (a) 0,05.
ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ Οι νοσηλευτές των χειρουργικών τμημάτων δήλωσαν σε ποσοστό 59,1% την ύπαρξη κλιμάκων αξιολόγησης του πόνου στο τμήμα τους, ενώ στα ΤΕΠ και στα παιδιατρικά τμήματα το ποσοστό αυτό ήταν 13,8% και 4,3% αντίστοιχα. Η χρήση επίσης των κλιμάκων ήταν συχνότερη στα χειρουργικά τμήματα σε σχέση με τα υπόλοιπα (x2=29,2, df=2, P>0,001). Το σύνολο σχεδόν των νοσηλευτών ανέφερε ότι τα παιδιά προ- ετοιμάζονται πριν την παρέμβαση. Ακόμη, δήλωσαν ότι οι γονείς τους ήταν συχνότερα παρόντες κατά τη διάρκεια των επώδυνων παρεμβάσεων στα ΤΕΠ σε σχέση με τα παιδιατρικά και τα χειρουργικά τμήματα (x2=17,2, df=2, P>0,001). Η στάση των νοσηλευτών σχετικά με την αντιμετώπιση του πόνου διαφοροποιείται ανάλογα με την ηλικία του παιδιού και την εμπειρία του προσωπικού. Γραπτές οδηγίες για την αντιμετώπιση του πόνου στο σπίτι δίνονταν σε ποσοστό 80,8% στα ΤΕΠ (P>0,001), στα παιδιατρικά τμήματα μόλις 4,8% και στα χειρουργικά καθόλου.
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ Η διαχείριση του πόνου στη χώρα μας γίνεται με ανεπαρκή τρόπο και με σημαντικές διαφορές ανάμεσα στα νοσηλευτικά τμήματα. Περαιτέρω προσπάθειες για τη διαμόρφωση ενός ολοκληρωμένου τρόπου διαχείρισης του παιδιατρικού πόνου είναι απαραίτητες.
Ερευνητική Εργασία