Εισαγωγή: Στις ημέρες μας, πληθαίνουν όλο και περισσότερο, οι περιπτώσεις παιδιών που παρουσιάζουν δυσλεξία. Τα τελευταία χρόνια γίνονται προσπάθειες να εντοπιστούν παράγοντες που προκαλούν ή επιτείνουν το φαινόμενο.
Σκοπός: Διερεύνηση της συσχέτισης κοινωνικών και επιδημιολογικών στοιχείων με την εμφάνιση δυσλεξίας σε παιδιά σχολικής ηλικίας.
Υλικό-Μέθοδος: Κατά τη διάρκεια 2 μηνών συλλέχθηκαν στοιχεία από 100 παιδιά (50 παιδιά διαγνωσμένα με δυσλεξία και 50 χωρίς) που επιλέχθηκαν με δείγμα ευκολίας, ηλικίας 6–12 ετών, και φοιτούσαν σε τρία σχολεία της Αττικής. Στους γονείς των παιδιών μοιράστηκαν ερωτηματολόγια (Cronbach’s alpha 0,71) που περιελάμβαναν δημογραφικά στοι- χεία και παράγοντες που πιθανόν να συσχετίζονται με την παρουσία δυσλεξίας. Το ποσοστό ανταπόκρισης ήταν 96%. Για την ανεύρεση ανεξάρτητων παραγόντων που σχετίζονται με τη δυσλεξία χρησιμοποιήθηκε η ανάλυση λογαριθμιστικής παλινδρόμησης. Το επίπεδο σημαντικότητας ορίστηκε σε p≤0,05.
Αποτελέσματα: Η εμφάνιση δυσλεξίας βρέθηκε να είναι λιγότερο συχνή στα κορίτσια σε σύγκριση με τα αγόρια (σχετικός λόγος [ΣΛ]=0,21, 95% διάστημα εμπιστοσύνης [ΔΕ]: 0,04–0,98, p=0,05) και πιο συχνή στους αριστερόχειρες (ΣΛ=7,58, 95% ΔΕ: 1,01–62,5, p=0,05). Ακόμη, βρέθηκε ότι η αδυναμία συγκέντρωσης (ΣΛ=52,61, 95% ΔΕ: 7,88–351,1, p<0,001), οι διαταραχές έως 4 ετών στην άρθρωση-φωνολογία (ΣΛ=11,51, 95% ΔΕ: 1,01–130,73, p=0,05), το οικογενειακό ιστορικό δυσλεξίας (ΣΛ=35,68, 95% ΔΕ: 5,02–253,33, p=0,003) και το «μεσαίο» μορφωτικό επίπεδο του πατέρα αυξάνουν την πιθανότητα για δυσλεξία. Επιπρόσθετα, βρέθηκε ότι τα παιδιά των οποίων ο έλεγχος του σφιγκτήρα της κύστης τη νύκτα έγινε στην προβλεπόμενη ηλικία, είναι 82% λιγότερο πιθανό να έχουν δυσλεξία (p=0,043).
Συμπεράσματα: Εκτός από τους βιολογικούς παράγοντες, η παρούσα μελέτη καταδεικνύει ότι το φύλο, η αριστεροχειρία, το οικογενειακό ιστορικό και το μορφωτικό επίπεδο του πατέρα συσχετίζονται με τη δυσλεξία.
Ερευνητική Εργασία