Η συμβολή του νοσηλευτή στην πρόληψη του διαβητικού ποδιού

Τα διαβητικά έλκη των ποδιών αποτελούν συχνή επιπλοκή των διαβητικών ασθενών, καθώς εμφανίζονται στο 3–8% των ασθενών αυτών. Περίπου 15% των 150 εκατομμυρίων διαβητικών ασθενών παγκοσμίως θα αναπτύξουν έλκος στο πόδι κάποια στιγμή της ζωής τους. Αν και ένα μεγάλο μέρος των ατόμων με διαβητικό έλκος θεραπεύονται, ένα ποσοστό της τάξης του 15% αναπτύσσουν χρόνιο έλκος. Η πρόληψη του διαβητικού έλκους στο πόδι μπορεί να μειώσει τον αριθμό των ακρωτηριασμών, συμβάλλοντας αφενός στη μείωση του κόστους νοσηλείας των ασθενών και αφετέρου στην παροχή μακροχρόνιων ποιοτικών συνθηκών διαβίωσης αυτών. Στην παρούσα ανασκόπηση παρουσιάζονται ο ρόλος του νοσηλευτή ως μέλους μιας πολυτομεακής ομάδας και η συμβολή του στην πρόληψη τόσο των πρωτοπαθών ελκών όσο και της επανεμφάνισης έλκους. Απαιτείται η στενή συνεργασία και καθοδήγηση του νοσηλευτή με τον ασθενή, προκειμένου ο τελευταίος να κατανοήσει τα αίτια του διαβητικού έλκους και να αναγνωρίσει άμεσα τις κλινικές του εκδηλώσεις και τους παράγοντες κινδύνου. Ένα διαβητικό έλκος πιθανόν να χρειαστεί εβδομάδες ή και μήνες για να επουλωθεί, με μόνιμο κίνδυνο λοίμωξης, γάγγραινας και ακρωτηριασμού. Η πρόληψη του διαβητικού ποδιού από το νοσηλευτή επιτυγχάνεται με την πρώιμη διάγνωση και αντιμετώπιση των αιτιογενετικών παραγόντων. Βασικός ρόλος του νοσηλευτή είναι η δημιουργία κλίματος εμπιστοσύνης μεταξύ αυτού και του ασθενούς, ώστε η εκπαίδευση τόσο του ασθενούς όσο και του άμεσου περιβάλλοντος στην ορθή φροντίδα των κάτω άκρων να συμβάλει στην αποτελεσματική πρόληψη αρχικά του έλκους και στη συνέχεια των επιπλοκών αυτού.