Η Νοσηλευτική Συμβολή στις Μεταβαλλόμενες Συνθήκες στην Υγεία

Τα εθνικά συστήματα υγείας αντιμετωπίζουν προκλήσεις που απορρέουν μέσα από την ιδιοτυπία της υγείας ως δημόσιο και κοινωνικό αγαθό. Το ρεύμα μεταρυθμίσεων που κυριαρχεί στα συστήματα υγείας εστιάζει στον έλεγχο της οικονομικής απόδοσης, τη διασφάλιση της ποιότητας και τη βελτίωση της κλινικής αποτελεσματικότητας. Η πολυπλοκότητα στις διαστάσεις που λαμβάνει η υγεία, καθιστά αναγκαία τη διεπιστημονική συνεργασία για αντιμετώπιση των προβλημάτων που αναφύονται στοχεύοντας στη βελτίωση των παρεχομένων υπηρεσιών, με κυρίαρχους άξονες των προσπαθειών την πρόληψη, την αγωγή και προαγωγή της υγείας. Η επιλογή της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγείας ως «διαδρομή» για επίτευξη του στόχου «Υγεία για Όλους» έγινε γιατί, ως βασική φροντίδα υγείας, βασίζεται σε πρακτικές επιστημονικά τεκμηριωμένες, σε κοινωνικά αποδεκτές μεθόδους και τεχνολογία και γίνεται προσιτή σε όλα τα άτομα και τις οικογένειες στην κοινότητα. Μέσα στα πλαίσια δημογραφικών μελετών και συλλογής στατιστικών πληροφοριών επανεξετάζονται οι κοινωνικό-οικονομικές εξελίξεις, όπως για παράδειγμα, η αύξηση του προσδόκιμου επιβίωσης και η αναγκαιότητα για μακροχρόνια φροντίδα, η υπογεννητικότητα και η δυνητική μείωση του ενεργού εργατικού δυναμικού. Οι μελέτες εστιάζουν στη δυνατότητα του ατόμου να εργαστεί περισσότερα χρόνια, στον τρόπο συμμετοχής των ηλικιωμένων στην κοινωνία, στο πως επιδρά η γήρανση του πληθυσμού στην οικογένεια και στα επίπεδα υγείας των γυναικών, ως ουσιώδη συστατικά της αναπαραγωγικής διαδικασίας. Το διαμορφούμενο φάσμα αναγκών στην παροχή φροντίδας υγείας και η παγκόσμια οικονομική κρίση περιορίζουν τη δυνατότητα των υπηρεσιών να ενισχύσουν τις δομές και το ανθρώπινο δυναμικό. Το ανθρώπινο δυναμικό αποτελεί βασικό παράγοντα στην παραγωγή και διανομή υπηρεσιών υγείας και καθορίζει την ποιότητα της φροντίδας υγείας. Τα επίπεδα απόδοσης του προσωπικού σχετίζονται με τη θνησιμότητα των νοσηλευομένων ασθενών, με ατυχή (δυσμενή) συμβάντα, με επιπλοκές και με τη διάρκεια παραμονής στο νοσοκομείο. Η πολιτική υγείας θα πρέπει να εστιάσει τις στρατηγικές της στις συνεχώς αυξανόμενες ανάγκες, όχι μόνο σε αριθμό αλλά και σε επάρκεια των επαγγελματιών υγείας. Ωστόσο, η μη ικανοποιητική στελέχωση των υπηρεσιών υγείας συνδέεται άμεσα με το ζήτημα της ασφάλειας των ασθενών και της ποιότητας της παρεχόμενης φροντίδας υγείας.