Hospital Care and Safety of the Patients

Φαίνεται να είναι κοινά αποδεκτό, ότι οι επιστήμονες υγείας οφείλουν να πράττουν κατά την Ιπποκρατική παραίνεση «ωφελέειν ή μη βλάπτειν», προσπαθώντας κατά την άσκηση του έργου τους να τηρούν όλους εκείνους τους κανόνες και τις αρχές που αποσκοπούν όχι μόνο στην αποκατάσταση της σωματικής και ψυχικής υγείας του ασθενούς, αλλά και στην πρόληψη επιπρόσθετης συναισθηματικής και σωματικής βλάβης. Αυτό, καθιστά αναγκαίο, η εκπαίδευσή τους να στοχεύει στην ευρύτερη καλλιέργειά τους, πέραν των απαραίτητων γνώσεων, της απόκτησης δεξιοτήτων και της τεχνικής τους επάρκειας, ώστε να εγγυώνται και να επιδιώκουν την πλήρη ασφάλεια των ασθενών. Ως «ασφάλεια των ασθενών» νοείται η προστασία των ασθενών από πρόσθετα προβλήματα ή ενδεχόμενες βλάβες που σχετίζονται με την υγειονομική περίθαλψη. Όπως δείχνουν πρόσφατες μελέτες, σε έναν όλο και μεγαλύτερο αριθμό χωρών, διαπράττονται ιατρονοσηλευτικά σφάλματα στο 10% περίπου των περιπτώσεων νοσηλείας στο νοσοκομείο, ενώ παράλληλα παρατηρούνται ανεπιθύμητα περιστατικά σε όλα τα επίπεδα της υγειονομικής περίθαλψης. Κάθε στάδιο της παροχής φροντίδας εμπεριέχει έως ένα βαθμό κίνδυνο για την ποιότητά της. Οι εκτιμήσεις δείχνουν, ότι στις αναπτυγμένες χώρες ένας στους δέκα ασθενείς βλάπτεται κατά τη διάρκεια της ενδονοσοκομειακής νοσηλείας, ενώ στις αναπτυσσόμενες χώρες, η πιθανότητα βλάβης των ασθενών στα νοσοκομεία είναι υψηλότερη από ότι στα βιομηχανοποιημένα έθνη. Ο κίνδυνος σε μερικές αναπτυσσόμενες χώρες είναι τουλάχιστον 20 φορές υψηλότερος από αυτόν στις αναπτυγμένες χώρες.

Category: Volume 48, N 1
Hits: 369 Hits
Created Date: 15-03-2009
Authors: Eleni Kyritsi