Ο ρόλος των νοσηλευτών στην πρόληψη μετάδοσης της ηπατίτιδας C

Ο ιός της ηπατίτιδας C (HCV) ευθύνεται για το 20% των περιπτώσεων οξείας ηπατίτιδας, το 70% των περιπτώσεων χρόνιας ηπατίτιδας, το 40% των περιπτώσεων μη αντιρροπούμενης ηπατικής κίρρωσης, το 60% των περιπτώσεων ηπατοκυτταρικού καρκινώματος και το 30% των μεταμοσχεύσεων ήπατος. Η εξέλιξη της νόσου είναι βραδεία και σε μεγάλο ποσοστό εξελίσσεται σε κίρρωση του ήπατος και ηπατοκυτταρικό καρκίνο. Σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (WHO) ο αριθμός των ατόμων με anti-HCV (+) είναι 169,7 εκατομμύρια παγκοσμίως, με συνολικό επιπολασμό 2,9%. Στην Ελλάδα, τα ποσοστά λοίμωξης HCV στον πληθυσμό των αιμοδοτών κυμαίνονται από 0,14–0,83%. Η μετάδοση του HCV γίνεται παρεντερικά με μετάγγιση αίματος ή παραγώγων του, με πολλαπλή χρήση βελονών (χρήστες ενδοφλεβίων ναρκωτικών), κατά την αιμοκάθαρση ή με τη μεταμόσχευση οργάνων, ενδονοσοκομειακά, με τη σεξουαλική επαφή, ενδοοικογενειακά (κοινή χρήση προσωπικών ειδών) και περιγεννητικά. Οι νοσηλευτές πρέπει να είναι πλήρως ενημερωμένοι για τους τρόπους μετάδοσης της λοίμωξης HCV, να εκπαιδεύουν τους ασθενείς και το οικογενειακό τους περιβάλλον για την πρόληψη και τα μέτρα υγιεινής και να διδάσκουν τον ασθενή στον τρόπο λήψης της φαρμακευτικής αγωγής και στην εφαρμογή του προγράμματος παρακολούθησης. Μόνο με τον τρόπο αυτό θα καταστεί επιτυχής η πρόληψη της μετάδοσης της λοίμωξης HCV, καθώς και της περαιτέρω ηπατικής βλάβης.