Η επίδραση της πνευματικής ζωής στην υγεία του ανθρώπου

Στη σημερινή εποχή γίνεται λόγος για την επίδραση της πνευματικής ζωής στην έκβαση της υγείας. Σκοπός αυτής της μελέτης είναι τόσο η εννοιολογική προσέγγιση των όρων θρησκευτικότητα, πνευματικότητα, πίστη και ελπίδα, όσο και να καταδείξει τον τρόπο με τον οποίο η πνευματική ζωή επιδρά στην υγεία και τη διάθεση των ασθενών. Στη βιβλιογραφία αναφέρονται πολλοί ορισμοί της πνευματικότητας και τονίζεται ότι οι λέξεις και οι έννοιες αδυνατούν να περιγράψουν τη φύση της. Η θρησκεία ως παγκόσμιο φαινόμενο αποτελεί συχνά και αντικείμενο επιστημονικού ενδιαφέροντος. Ωστόσο μέχρι σήμερα δεν υπάρχει ομοφωνία για τον προσδιορισμό του όρου. Γενικά οι θρησκείες έχουν τις ρίζες τους στη θεμελιώδη ανθρώπινη ανάγκη να ανιχνεύσει το απώτερο νόημα της ύπαρξης, που έχει στο κέντρο την έννοια μιας ανώτερης δύναμης η οποία χαράσσει τις κατευθυντήριες γραμμές για την ηθική και την κοινωνική συμπεριφορά του ανθρώπου. Όταν το ανώτερο ον προσωποποιείται γίνεται λόγος για αποκάλυψη. Έρευνες απέδειξαν ότι άτομα, τα οποία επιδείκνυαν υψηλά επίπεδα πνευματικής ευεξίας, παρουσίασαν χαμηλότερα επίπεδα άγχους και αντιμετώπισαν με μεγαλύτερη αισιοδοξία την ασθένειά τους. Έρευνες σχετικά με το θέμα της πίστης έδειξαν ότι τα θρησκευόμενα άτομα είναι πιο ευτυχισμένα και ικανοποιημένα απ’ τη ζωή τους ή έχουν περισσότερα θετικά συναισθήματα για τους άλλους. Στη βιβλιογραφία αναφέρεται πως σε περιπτώσεις σοβαρής σωματικής ανικανότητας η ελπίδα μπορεί να δράσει υποστηρικτικά μέσω συγκεκριμένων πρακτικών, όπως η προσευχή. Οι νοσηλευτές λοιπόν πρέπει να προσαρμόσουν τις συνθήκες φροντίδας λαμβάνοντας υπόψη τους τις πνευματικές ανάγκες των ατόμων που φροντίζουν.