Ειδικός Νοσηλευτής στον Διαβήτη και Εξατομικευμένη Εκπαίδευση στην Κοινότητα

Ο σακχαρώδης διαβήτης είναι μια σοβαρή και δαπανηρή ασθένεια η οποία γίνεται όλο και συχνότερη, σε παγκόσμια κλίμακα. Περίπου 425 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν σακχαρώδη διαβήτη παγκοσμίως και ο αριθμός αυτός αναμένεται να φτάσει τα 629 εκατομμύρια μέχρι το έτος 2045 λόγω της αύξησης του προσδόκιμου επιβίωσης, της ανθυγιεινής διατροφής και της καθιστικής ζωής. Ωστόσο, η συνειδητοποίηση των παραγόντων κινδύνου και των συμπτωμάτων του διαβήτη αποτελεί σημαντικό βήμα για την πρόληψη και τον έλεγχο της εξέλιξής του. Η πολυπλοκότητα της ασθένειας απαιτεί αντιμετώπιση από εξειδικευμένους επιστήμονες υγείας μεταξύ των οποίων είναι και ο Ειδικός Νοσηλευτής στον Διαβήτη (ΕΝΔ). Αυτός, ως μέλος της διεπιστημονικής ομάδας για την εκπαίδευση ατόμων με σακχαρώδη διαβήτη, συμβάλλει σημαντικά στη βελτίωση της ποιότητας της ζωής τους, παρέχοντας ασθενοκεντρική φροντίδα μέσω της σωστής πληροφόρησης, της εκπαίδευσης στην αυτοδιαχείριση και αυτοφροντίδα, καθώς και της ψυχοκοινωνικής υποστήριξης της οικογένειας. Κατά την έξοδο του ασθενούς από το νοσοκομείο ο ΕΝΔ οργανώνει πλάνο εκπαίδευσης για κάθε ασθενή και το περιβάλλον του, ώστε να είναι σε θέση να αντεπεξέλθουν στις ιδιαίτερες απαιτήσεις της νόσου και να μπορούν να αντιμετωπίσουν πιθανές επιπλοκές της. Μετά την προσαρμογή του ασθενούς με διαβήτη κατ’οίκον, η εκπαίδευσή του στην αυτοδιαχείριση της νόσου του και στην ομαλή ένταξή του στην κοινότητα κρίνεται σημαντική. Η εκπαίδευση είναι αυτή που θα βοηθήσει το άτομο να επιστρέψει στους κανονικούς ρυθμούς της ζωής του και στις δραστηριότητές του. Η εκπαίδευση του ατόμου με διαβήτη, ως μια διά βίου διαδικασία, θα πρέπει να εξατομικεύεται και να προσαρμόζεται ανάλογα με τις υποκειμενικές και αντικειμενικές ανάγκες, προβλήματα, επιθυμίες και δυνατότητές του. Η εκπαίδευση ατόμων με διαβήτη τόσο από το νοσοκομείο στην κατ’ οίκον προσαρμογή αυτών όσο και στην ενσωμάτωσή τους στην κοινότητα αφορά σε τρεις ηλικιακές κατηγορίες ασθενών: (α) το παιδί, (β) τον έφηβο και (γ) τον ενήλικο ή ηλικιωμένο ασθενή. Η εκπαίδευση, αδιαμφισβήτητα αποτελεί πολύτιμο εργαλείο στη διαχείριση του ατόμου έχοντας ως κυριότερους στόχους τη διατήρηση ευγλυκαιμίας, την πρόληψη επιπλοκών, την υιοθέτηση υγιεινών συμπεριφορών και γενικά τη συμμόρφωση στη θεραπευτική αγωγή.